ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ
Oψές το βράδυ πάλι στεναχωρήθηκα
Είδα τη φτώχια στη στράτα και λυπήθηκα
Μορφή αθρώπου στον κάδο σκυμμένη
Ήτανε Έλληνας, καρδιά μου θλιμμένη
Πώς μας ποδόκανε ετσά, Έλληνά μου?
Του ‘ πα και άνοιξα τα βήματά μου
Κι απηλογιά ντου ήταν μια λέξη:
Πόλεμος, γιε μου, κι όποιος αντέξει.
Last night I felt
worried. I saw poverty
on the street sadness
overwhelmed
me a human being
bent over a garbage
bin, a Greek man, my
poor heart. How
did we Greeks become
like this my man?
War, son, war.
WORD FOR WORD TRANSLATION BY RANIA MOUNTRAKI, THESSALONIKI, GREECE
RE-INTERPRETED BY CATHERINE STRISIK AND VERONICA GOLOS WITH PERMISSION OF AUTHOR