Nuk e mbaj mënd më.
Më duket se një lumë na u vu pas
kur ju ngjitëm këmbës së malit.
Burra e gra zbritën autobuzit për të pirë.
Im atë mblodhi grushtat kupë
e gllënqkë pas gllënqkë unë gëlltita.
Copëza bore rrëfenin udhën
drejt një tymi të ftohtë pemësh. Mbi kokat tona
shqiponjat luanin topa djegësi me diellin e artë.
E shpërbëmë luginën
si hije dimri duke ju futur përmes.
S’e shoh më në ëndërr kurrë
por mbaj mënd që po më vëzhgonin
tek qëndroja në buzë të ujit
e trazoja imazhet me këmbë.
I have no memory of it.
I believe a river caught up with us
when we curved the foot of the mountain.
Men and women got off the bus to drink.
My father cupped his hands
and I gulped mouthfuls.
Snow patches led the way to the cool
black smoke of the woods. Over our heads
eagles played tag with the white sun.
The way we changed the valley
entering it like winter shadows.
I never dream of it
but I remember being watched
as I stood at the edge of water
stirring images with my foot.
Original poem by Ani Gjika, first appeared in Bread on Running Waters (Fenway Press, 2013)
Translated into Albanian by Ani Gjika