Issue#
13
November 2, 2023

تیر به گردن آمنه شهبازی خورده است / Ameneh Shahbazi has been Shot in the Neck

تیر به گردن آمنه شهبازی خورده است
 امید شمس
برای آمنه شهبازی که آمده بود پای تیرخورده‌ی کسی را ببندد، از پشت به گردن خودش شلیک کردند
"تیر به گردن آمنه شهبازی خورده است"
تیر، مثل سیرسیرک مجذوب نور
مثل سکوت مجذوب شب
نور مجذوب روزنه
باران مجذوب گیسو
بوسه‌ی مجذوب لب
تیر،
مثل هیچ‌یک از اینها
مثل هفت و نیم گرم سرب و یک گرم باروت
به گردن آمنه شهبازی خورده است
تیر
عبور کرده است
از باستی هیلز
از کاخ هفتاد میلیاردی
از "استوره"ی بهادر عسگراولادی
از باغ‌وحش حسن رعیت
از سلاطین سکه و سنگ و آهن و شکر
از صندوق بازنشستگی سازمان تامین اجتماعی
از کاسپین مشهد
از پدیده‌ی شاندیز
از دفتر نیاوران
از ویلای لواسان
و از فاصله‌ی دویست و سی و پنج متر و هفتاد سانتی‌متری با دو چشم نه‌چندان تیزبین
از میان پنج‌هزار و نهصد و چهل و شش آشوب‌گر و چهار معترض
آمنه شهبازی را شناخته است
دست‌هایش را
دو ساقه‌ی نور
پاهایش را
دو ستون دود
قامتش را
مثل گلی شکفته بر آسفالت
چشم‌هایش را
لب‌ها و دهان گرم‌ش را
تماشا کرده و
"تیر به گردن آمنه شهبازی خورده است"
تیر
بوسه‌ای از کاخی در پاستور را
از پشت‌بامی در سرآسیاب
به آمنه شهبازی رسانده است
آمنه شهبازی! چرا در کافه‌های الهیه نبودی؟
چرا به احترام انقلابی در خواب اورکت خاکی نپوشیدی؟
چرا با رویای یک سوسیالیسم شیک نامجو گوش ندادی؟
چرا با پاسارگاد و آپادانا سلفی نگرفتی؟
چرا سلیقه‌ات را به یزدانی خرم ندادی؟
چرا دلت را به فرجامی خوش نکردی؟
چرا فلاکتت را با امامی جشن نگرفتی؟
چرا در مراکز رای‌گیری کشف حجاب نکردی؟
چرا با لبخندی به هولناکی رضایت، کنار کوچکترین پرچم ایران و یک تیک آبی نبودی؟
چرا صورتت را به لوسیون‌های حلزون و مرطوب‌کننده‌ی آلوئه‌ورا نسپردی؟
چرا گردنت را به تورنتو
و دست‌هایت را به نیویورک نفرستادی؟
چرا در ضیافت نایاک شرکت نکردی؟
آمنه شهبازی چرا در کادرهای فم‌تریپ نبودی؟
به جایش در سرآسیاب بودی
و زیبا بودی
مثل سریدن نور بر گلوگاه زن
مثل تنیدن فواره بر شب
مثل رسیدن انگشت شرم
به انگشت شرم
آمنه شهبازی! چرا گردنت را به انقلاب بخشیدی
دست‌هایت را به حافظه‌ی مه گرفته‌ی کودکانت
صورتت را به تاریخ
و جیب‌هایت را به دولت؟
آمنه شهبازی! چرا ناتوی فرهنگی را توی کفش‌های سایز 36 پاره‌ات پنهان کرده بودی؟
چرا نقشه‌ی تجزیه‌ی ایران را پشت نسخه‌ی مچاله‌ی پدرت کشیده بودی و به یخچال خالی خانه چسبانده بودی و زیرش نوشته بودی:
"فردا دیگه حتما"
چرا دست کرده بودی توی جیب‌های مانتوی قسطی‌ات، چاه‌های نفت را به آمریکا بخشیده بودی و کیک‌های زرد را به اسراییل؟
چرا به پسر سه سال و نیمه‌ات نگفته بودی که شب‌ها به تل‌آویو می‌روی و روزها به هفت‌تپه؟
آمنه شهبازی چرا پانصدهزار نفر را در سوریه نکشتی، یک‌میلیون نفر را در یمن تا در نیویورک صلح را انتخاب کنی؟
آمنه شهبازی! چرا موفقیت تضمینی نبودی؟
چرا کاخ هفتادمیلیاردی نبودی؟
چرا پسر عارف و دختر حداد نبودی؟
چرا زینب و رقیه و فاطمه نبودی، آمنه بودی؟
چرا ترکه نبودی درخت بودی؟
چرا صبر نبودی سنگ بودی؟
چرا سنگ نبودی کوه بودی؟
چرا "ای دور از درد" نبودی به جاش "یار دبستانی" بودی؟
چرا ضدجنگ نبودی، میدان جنگ بودی؟
چرا آب نبودی آتش بودی؟
چرا سراب نبودی آب بودی؟
آمنه شهبازی! چرا چرا آنجا در سرآسیاب بودی؟
و زیبا بودی
مثل نشستن بوسه بر اندوه
مثل دمیدن خون در لاله‌های گوش
مثل آینه‌های فروغ
مثل کاکلی‌های نیما
مثل صدای ماه
مثل راه


                                                -for Ameneh Shahbazi, who was shot in the neck while
                                                                     bandaging a shot protester's wounded leg.

Ameneh Shahbazi was shot in the neck.
Bullet like a cricket bewitched by light
possessed by window like silence

spellbound by night rain
mesmerized by hair, and a kiss
on her lips;

Bullet,

seven and a half grams of lead and one
gram of gunpowder

shot Ameneh Shahbazi in her neck.

Bullet passed from Basti Hills from the seventy-million-dollar palaces from the kings of coins, stones, iron, and sugar from the Social Security Organization from Caspian in Mashhad from the Shandiz Phenomenon from Niavaran's Office from Lavasan’s Villa and from a distance of two-hundred and thirty-five meters and seventy centimeters with two

not very sharp eyes
spotted

out of five-thousand-nine hundred and forty-six rioters and four protestors
Ameneh Shahbazi her hands two branches

of light her legs two pillars of smoke
her height like a flower blooming

from asphalt her warm lips and mouth her
eyes and Ameneh Shahbazi was shot

in the neck from a palace on Pasteur Street
through a rooftop in Sarasiab one

kiss to Ameneh Shahbazi 's neck.

*

Ameneh Shahbazi!  Why weren't you in Elahieh cafes?
Why didn't you wear a dusty sage green uniform to respect that dreamy revolution?
Why didn't you listen to Namjo in the dream of smart socialism?
Why didn't you take a selfie with Pasargad and Apadana?
Why didn't you give your taste to Yazdani khorram?
Why weren’t you happy with Farjami?
Why didn't you celebrate your wretchedness with Imami?
Why didn't you take off your hijab in the voting ballots?
Why didn't you take a photo next to the tiny flag of Iran and a blue tick with a smile of horrible satisfaction?
Why didn’t you treat your skin with snail lotions and aloe vera moisturizer?
Why didn’t you send your neck to Toronto and your hands to New York?
Why didn't you attend Nayak's party?
Ameneh Shahbazi, why weren't you in the Femtrip staff?

*

Instead, you were in Sarasiab and you were beautiful like light sliding
across a woman's throat like a spinning fountain woven into the night like a shy
hand reaching for another's shy hand.

*

Ameneh Shahbazi! Why did you give your neck to the revolution?

Your hands to the foggy memory of your children your face to history and your pockets to the government? Ameneh Shahbazi! Why did you hide the cultural NATO in your 36-size old worn-out shoes? Why did you draw the map of the disintegration of Iran on the back of your father's crumpled prescription, stick it on the empty refrigerator at home and write under it: "Tomorrow for sure."

Why did you hand over the oil wells to America and the yellow cakes to Israel from pockets of your borrowed dress? Why didn't you tell your three-and-a-half-year-old son that you go to Tel Aviv at nights and to Haftpeh during the days? Ameneh Shahbazi, why didn't you kill 500,000 people in Syria and one million people in Yemen to choose peace in New York? Ameneh Shahbazi!

Why weren’t you a guaranteed success? Why were you not a seventy-million-dollar palace? Why were you not Arif's son and Haddad's daughter? Why weren't you Zainab, Ruqiya and Fatima? Why weren't you a branch of a tree? Ameneh, why weren't you patient, but you were a stone? Why not a stone, but a mountain?
Why weren't you "Painless Song” instead of "Comrades of Folk School Song?" Why were you not anti-war, but you were the battlefield? Why weren't you water, you were fire? Why were you not a mirage, you were water? Ameneh Shahbazi! Why, why were you there at Sarasiab?

*

You were beautiful like a kiss
on grief like blowing blood
in earlobes like Forough’s mirrors like
Nima’s crested larks like the call of

                                                         moon like a road.






Translated from Original Persian into English by Rosa Jamali
Transcreated by Catherine Strisik


<previous
next>
There is no previous item
Go back to Top Menu
There is no next item
Go back to Top Menu
A Journal of International Poetry
All content is the property of the individual authors and artists

Site designed by SpicerDigital - Dixon, New Mexico